Aangesien Pitigliano op ‘n “rots” gebou is, daal ons weer vining
met ‘n kronkelpad tot by die rivier en moet dan weer die bult anderkant uit met
‘n soortgelyke kronkelpad. Dit word gevolg deur ‘n geleidelike afdraand totdat
ons afdraai na ‘n natuurreservaat. Hier ry ons aanvanklik met ‘n teerpad al
langs ‘n rivier. Die pad raak later grond en ons begin klim. Ons is omring deur
bome en dit laat my dink aan Knysna se bosse. Na ‘n lang klim plat die pad af
voordat ons weer verder klim. Die eerste 10 km het ons 30 minute geneem. Ons ry
gedurende die volgende dertig minute net 3.5 km! 12.5 vir die eerste uur.
Die roete word weer gereeld afgewissel tussen sekondêre
teerpaaie en redelik goeie grondpaaie. Elke nou en dan ry ons deur ‘n laning
bome wat baie mooi is en ook koelte verskaf. Na omtrent 38 km kom ons langs ‘n
rivier. Die pad kronkel saam met die rivierloop vir die volgende 20 km. Ons
stop by ‘n groterige olyfboom om in die koelte te sit en rus terwyl ons ‘n
ietsie eet. Langs die rivier is koring en “chick pea” landerye. Na ongeveer
3:40 ry ons Albinia binne. Ons hou by ‘n restaurant stil vir iets om te eet.
Na Albinia loop die roete oor ‘n soort van eiland voordat
dit ongeveer 15 km suid weer by die land aansluit. Die eiland is aan die noorde
en suide kant met die land verbind met small stroke land! Tussen die stroke is
daar twee groot mere. Hennie het besluit hy gaan hierdie gedeelte uitsluit en
direk deur ry van Albinia na Ansedonia waar hy dan weer die offisiële roete sal
optel. Ek gaan by die offisiële roete hou. Nadat ons klaar ge-eet het, skei ons
paaie. Hennei behoort so 2-3 uur voor my by die einde aan te kom.
Van Albinia na die eiland is ‘n plat pad met heelwat
vakansie plekke aan albei kante. Die pad se naam is Strata Provincale della
Giannella. Wanneer ek die “eiland” bereik styg die pad en om die draai het ek
die mooiste uitsig. Noord is dele van die Italianse kus en suid is die “eiland”
se kus. Dit is nie so big bebou en die helling is nie heeltamal so styl soos
Clifton nie, maar dit laat my daaraan dink. Om die draai is die mooiste dorpie
met ‘n hawe en baie klein seevaartuie. Die dorpie se naam is Potro Santo
Stefano.
In die dorp draai die roete links en begin die eerste groot
klim van die eiland. Die pad is aanvanklik teer maar raak later grond. Na ‘n
hele paar kilometer word ek gelei na ‘n enkelspoor paadjie wat seker eintlik ‘n
wandelpad is maar skynbaar ook deur bergfietse gebruik word. Die pad kronkel
die berg uit. Daar is ‘n paar boerdery bedrywighede, maar op ‘n redelike klein
skaal. Dele van die pad se helling is kwaai, maar ek kry dit reg om alles te ry
behalwe vir een gedeelte van ongeveer 30 keter wat te veel los klippe het. Ek
is nou aan die weste kant van die eiland en kan die see sien.
Hier is geen
strande nie en die topografie is baie soos by Chapman’s Peak met rotse tot by
die water. Die paadjie kronkel weereens teen die heuwel op totdat ek oor ‘n nek
gaan. Anderkant ry ek met ‘n kontoerpad teen die hang langs totdat ek weer oor
‘n nek gaan. Hier is daar so ‘n paar huise en ‘n paar rybare paaie, waarvan
sommiges geteer is. Nadat met ‘n baie styl (18%) teerpad weer oor ‘n nek gelei
word, kom ek af op ‘n area wat skynbaar redelik ekslusief is. Die huise is
redelik groot en modern en daar is ook ‘n paar strande. Ek ry al met die kus
langs oor nog ‘n nek totdat ek op ‘n klein, weereens skynbaar redeleik
eklusiewe, kusdorpie, af kom met die naam Porto Ercole.
Nadat ek met ‘n fietspad, wat langs die grootpad loop, oor
nog ‘n nekkie gelei word, sluit die pad aan by die strook land wat die eilnad
met die vasteland verbind. Hierdie is ‘n natuur reservaat wat bekend staan as
Dana Feniglia. Die roete gaan deur ‘n dene bos tot by Ansedonia. Die laaste
bult van die dag volg voordat ek met ‘n sanderige pad langs ry tot by nog ‘n
teerpad.
Op 112 km besluit my Garmin om te “vries”. Dit het al van
tevore gebeur. Al genade is om hom af te skakel en dan weer aan te skakel. Die
problem is dat ek dan al my data vir die dag verloor! Baie frustrerend. Ek kry
hom weer aan die gang en ry die laaste 6 km na die einde, waar Hennie, wat
12:26 klaar gemaak het met sy korter roete, my in wag.
Die einde is by ‘n sport klub en al wat daar is, is ‘n boek
waar jy jou naam, die tyd, die datum inskryf en teken. Geen offisiële verwelkomming
nie. Regtig baie “low key”.
Hennie koop vir my ‘n Coke en bottle water en ons twee ry
die 2 km na ons bly plek waar die vrouens ons in wag. Ek word met ope arms en
baie foto’s verwelkom. Dit maak op vir “low key”einde!
So eindig ‘n merkwaardige ondervinding. Die landskap waar
ons deur gery het was voorwaar iets besonders. Die mense wat on slangs die pad
ontmoet het, veral die ander deelnemers was altyd vriendelik en behulpsaam.
Dankie aan Hennie wat hierdie ondervinding saam met my
geniet het. Dankie ook aan Sue en Helena wat ons so goed bygestaan het en daar
was toe ons klaar gemaak het.
Laaste, maar baie belankrik, dankie aan ons Hemelse Vader
wat ons die krag en vermoë gegee het om
hierdie wonderlike ses dae op ‘n fiets te geniet. Ons het absoluut geen
meganiese problem gehad nie, net kettings ge-olie!
Data vir die dag: tyd 8:40, afstand 106 km, klim ongeveer
1,550 meter.
Totale tyd, slaap ingesluit, 5 dae 7 uur en 40 minute, 530
km en 10,300 meter se klim!
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking