Saterdag 25 Augustus 2018

Trans Baviaans 2018

Na verlede jaar se Trans Baviaans het Hennie de Clercq gesê hy kan nie vanjaar ry nie. Ek het vir toe vir Danie Kotzé genader, maar hy het nie kans gesien om hom vir vanjaar se wedren te verbind nie. Ek nader toe vir Coenraad Fick, wat dieselfde kerk as ons bywoon. Hy het gou ingestem en toe hy hoor ek soek ‘n derde persoon, het hy sy vrou, Nettie genader en so het 2018 se span tot stand gekom.

Ons het twee oefen ritte saam gehad in die oploop na die groot dag en dit het heel goed verloop. Ek het gehoop om vir 14:00 te mik, met die verwagting dat on 15:00 sal maak.

Ons ondersteunings bestuurder het laat in Junie onttrek, maar dit was ‘n bedekte seën en ek het ‘n plaasvervanger in Charl Plaut, binne drie dae, gekry.

Vrydagoggend 17 Augustus 09:00 is ons in die Kaap weg en stop langs die pad by Diesel en Cremé vir middag ete. Ons arriver net na 17:00 in Willowmore. Registrasie verloop glad en ek kry ‘n nuwe ligklamp. Myne het drie weke gelede gebreek toe ek in ‘n spoelsloot op Tafelberg geval het. Ons word weer met groot gasvryheid op Marlu ontvang. Lucia het ook besluit om aan my versoek om in die braai kamer te eet te voeldoen aangesien daar nie so baie gaste was nie. Die laaste gaste wat opdaag is my vriend Andrew Keevy en sy span. Die ete was weereens, soos gewoonlik, voortreflik en niemand kan kla dat daar nie genoeg vir almal was nie. Ontbyt is geskeduleer vanaf 06:30 en later. Ons val net na 07:15 in die pad Willowmore toe.

Ons is gelukkig en kry parkeerplek reg langsaan trokke wat houers na Kontrole punt 2 en 3 neem. Nadat ons die houers in gegee het, kry ons die fietse reg.
Ons beweeg na die wegspring area, waar ons ‘n warm kafiēn inspuiting kry en ou bekends en familie raak loop. Teen 09:30 se kant beweeg ons deur na die wegspring area, waar ek die “lineard”ontvang, wat by die begin en Kontrole punt 2 tot 7 ‘n merkers kry. Sonder die merker word ‘n span nie geklassifeer nie, so dit is belankrik om seker te maak dat die prosedure gevolg word. 

Ons spring stiptelik 10:00, na die sing van die Volkslied, deur ‘n paar “locals”, weg. Dit neem ons ongeveer 2-3 minute om behoorlik aan die gang te kom. Ons vorder goed en almal bly by mekaar. In die eerste 20 km klim ons 250 meter, dus is ons gemiddeld spoed nie besonder hoog nie. Daar is darem so elke nou en dan ‘n afdraand en ons spoed wissel so tussen 10 en 45 k.p.u. Op 30 km is ons bo op die Nuwekloofpas. Oor die volgende 80 km sal ons 800 meter daal! Wanneer daar na die profile van die roete gekyk word, en in ag neem word dat ons meer en deels daal, klink dit maklik, maar so elke hier en daar is daar ‘n bultjie wat die spoed breek. Ons bereik Kontrole punt 1, Vero’s Resourant, op 52 km na 2:14, so ongeveer 14 minute agter skedule! Ons spandeer 7 minute hier, 2 minute te lank. Die volgende 52 km is minder ernstige rollende heuwels en ‘n goeie pas is belankrik vir ‘n goeie tyd. Op 62 km breek die kabel waarmee ek my agter ratte verstel. Daar is gelukkig nie ernstige bulte tot by die volgende kontrole punt nie en ek handhaaf nog altyd ‘n goeie pas.

Nettie begin n bietjie swaar trek, maar ons is na ‘n verdere 2:23 by Kontrole punt 2. Hier is onder andere “marsh mellows” en ander lekkernye om te eet. Hier is ook ‘n werkstasie waar hulle die kabel kan reg maak, maar ek moet my beurt afwag en die fiets waaraan hulle werk se agter deraillier het gebreek, insluitend die koolstof rat! Die gevolg dat dit lank neem om reg te kry. Ek sien iemand daar naby help ‘n ander deelnemer om sy ratte te verstel. Ek verneem of hy my nie kan help nie, maar hy is net die “evacuation driver”! Ons gesels ‘n bietjie en hy onderneem om my fiets reg te maak indien ons ‘n kabel by die werkstasie kan kry. Dit word gou onderhandel en my fiets is binne ‘n verdere 5 minute weer reg om te ry. Ons vertoef 30 minute hier. Dit te same met die 4:44 wat dit ons geneem het om hier te kom blaas enige kans vir ‘n sub 14 uur by die venster uit!

Ons is nou in die Baviaans Natuur Reservaat en die pad oppervlakte is aan- sienlik swakker, wat ook ‘n stadiger gemiddeld spoed tot gevolg het. Die Grasnekpas, 2 Fangs en Holgatpas moet ook oor die volgende 40 km bemeester word. Die meese klim van die Trans Baviaans is in hierdie skofte vasgevang. Die Grasnekpas is eerste op die agenda. Ek klim dit teen ‘n lekker pas uit en wag so ‘n paar minute vir Coenraad en Nettie aan die bopunt.
Anderkant af is redelik rof en ons gemiddeld spoed tussen Kontrole punt 2 en 3 val na 14.5 kpu. By Kontrole punt 3 is daar lekker sosaties en ons stop duur net 19 minute. Ons het ook ons ligte in die houer vir die punt gesit aangesien ons verwag het dat die donkerte ons net voor Kontrole punt 4 gaan vang.

Hierdie Kontrole punt word gevolg deur ‘n lang stuk water wat omtrent 30 cm diep is met baie klippe. ‘n Paar deelnemers het redelik nat geword as gevolg van in die water val, maar ons kom al drie,sonder enige problem, deur. Dit word gevolg deur die twee “Fangs”. Korterige maar styl klimme en dan die grote, die Holgatpas of te wel Mother of all climbs (MAC). Ek bereik die parkeer area net voor die bopunt teen skemeraand en na ‘n rukkie is die res van die span ook daar.
Daar is nou nog so ‘n 4 km se gelydelike klim tot by Kontrole punt 4 (Bergplaas) waar daar lekker warm sop en addisionele warm klere is. Ons gemiddelde spoed tussen 3 en 4 het na 10 kpu geval. Ek maak kontak met Charl, wat vir ons by die volgende kontrole punt sal ontmoet. Ons vertoef 21 minute en durf daarna die bult af in die donkerte aan.

Dit is voorwaar ‘n belewenis om die pas in die donkerte af te ry. Voor jou sien jy net rooi agterligte en wanneer jy so ‘n ent af is en terug kyk, sien jy weer net die helder hoofligte van deelnemers wat die pas af kom. Rondom jou is dit pik donker en mens is nie regtig bewys van die kranse aan die een kant en die afgronde aan die anderkant nie. Die roete tot by Kontrole punt 5 is rollende heuwels met geen noemens waardige klimme nie. Ek geniet dit ook baie om in die nag te ry. Daar is net ‘n “ander atmosfeer” en die kilometers vlieg tot ‘n mate verby. Nettie het in tussen ‘n tweede asem gekry en ry nou voorwaar soos die  ster wat sy is. Ons kom net na 20:30 daar aan en maak gou met Charl kontak. Hy bring vir ons sake wat ons vir hom gegee het met ekstra warm klere. Ons kry ook ‘n “chip roll” en iets om te drink. Ek trek droër sokkies en droë fietsry skoene aan. Ons vertoef 23 minute hier, waarvan die meeste deur my gebruik word.

Tussen Kontrole punt 5 en 6 (wat onbeman is), lê die berugte “never ender”, ‘n 10 km bult,wat nie te styl is nie, maar ‘n lang en geleidelike gradiënt het. Dit neem ons ‘n uur om die 10 km af te lê. By die onbemande kontrole punt moet ons net stop om ‘n merker te kry. Dit is net 6 km na die volgende kontrole punt, waar Charl ons weer ontmoet en vir oulaas aanmoedig. Hier is heerlike “jaffles”. Ons val na 14 minute in die pad on die laaste skof aan te durf.

Ons het nou ‘n 10 km “jeep track” met ‘n kort skep bult in voordat ons ‘n stukkie goeie distriks pad kry en dan die laaste 6 km langs die spoorlyn af. Ons handhaaf ‘n goeie pas oor hierdie laaste deel. Daar heers groot vreugde toe ons die eindpunt 14:39 oorsteek! So eindig nog 'n baie aangename Trans Baviaans en 'n spesiale dankie aan Coenraad, Nettie en Charl wat gehelp het om dit so suksesvol te maak.





Woensdag 23 Mei 2018

AMA Rider 100 miler

Die 10de AMA Rider 100 miler was geskeduleer vir Saterdag 19 Mei. My voorbereiding was goed en na my goeie 36ONE was ek vol vertoue dat ek ‘n goeie tyd sou ry.  Ek het Donderdag my nommer in Bellville gaan afhaal. Die gevolg was dat ek so ‘n half uur later kon slaap voor ek die Saterdagoggend Malmesbury toe vertrek het. Daar aangekom het ek my fiets aanmekaar gesit en toe ‘n “Americano met warm melk” gekoop om my reg te kry vir die wedren.

Ons begin 7:29. Aanvanklik moet ons 3 km deur die dorp agter ‘n bakkie aan ry wat opsy trek sodra ons die buitewyk aan die Suid Ooste kant van Malmesbury bereik. Ons klim dan onmiddelik 160 meter in die volgende 4.5 km, wat die veld goed uitsprei. Bo op die bult hak ek by ‘n paar ander ouens aan en ons vorm ‘n lekker groepie wat ‘n goeie pas handhaaf.
Nie lank hierna nie moet ons Welgemeend  se bult aandurf wat weer ‘n klim van 170 mtere oor ‘n afstand van 4.9 km is. Dit “skommel" die groepe weer goed op met ouens wat by my verby kom, maar ek gaan self ‘n paar verby. Net nadat ons bo is vorm ons ‘n groep van vyf wat lekker saamwerk. Vier van ons hou nie by die eerste waterpunt stil nie en storm voort.
Ons het by waterpunt 1 van die distrikspad afgedraai La Rhine toe. Die volgende 10 km is op plaas paadjies met ‘n hele aantal bulte en afdraandes, maar niks ernstig nie, met die gevolg ons bly bymekaar. Ons gaan ook ‘n ryer of twee verby en ‘n paar sluit ook by ons aan met die gevolg dat ons gedurig groter word, maar dan val een of twee weer af so die groep wissel so tussen vier en agt. Op 41 km draai ons links op die Perdeberg teerpad en na 3 km kruis ons die R45  wat Paarl met Malmesburuy verbind en ry weer plaaspaadjies vir ‘n verdere 4 km, waarna ons links draai op ‘n goeie breë grondpad. Na nog 4 km, wat ‘n paar lekker opdraandes en die gevolglike afdraandes insluit, draai ons weer links na die 2de waterpunt en die eerste groot klim van die dag.  Ek hou stil en eet ‘n muffin en drink ‘n paar glasies Coke. 

Na twee en ‘n half minute val ek weer in die pad, maar teen die tyd is almal saam met wie ek gery het, al reeds weg. Ek kan hulle egter almal sien en sit skouer aan die wiel om te kyk of ek hulle kan in haal. Ek kry dit reg en teen die tyd dat ons bo is, sluit ek by die voorste drie aan en ons laat ‘n paar van die ander agter. Ons ry lekker saam. Die drie manne het seker die ou oomie jammer gekry, want elke keer wanneer iemand van vooraf terugval, sluit hy weer voor my by die groep aan. Die gevolg is dat ek net moet sorg ek bly by.  Ons tel drie ander deelnemers langs die pad op, maar net twee, waarvan een ‘n dame is, hou by. Die pas is so ‘n bietjie hoog na my smaak, maar ek besluit om deur te druk. Dit gaan so aan vir die volgende 30 km en ons kom na drie uur vyf en twintig minute by Delico, die halfpad waterpunt aan. Dit is vir my ongeveer ‘n halfuur vinniger as verlede jaar. Ek vertoef net een minuut 24 sekonds en val weer in die pad. Die res van die groep is nog besig by die waterpunt toe ek vertrek.

Ek merk op dat die dame so ‘n paar honderd meter agter my is. Dit is altyd beter om in ‘n groep te ry en ek kyk gereeld om om te sien of sy my nie inhaal nie, maar dit gebeur nie. Ek druk dus maar aan. Na seker so ‘n half uur se ry hoor ek fietse agter my. Toe ek om kyk sien ek die res van van my ou groep plus ons dame. Ek val maar weer agter in en ry lekker saam. Ek moet myself gedurig druk om nie af te val nie, maar ek hou by. Ons is nou ‘n groep van vyf met drie manne wat die pas aangee en ek en die dame wat die agterhoede dek! Dit neem my 1:11 om die 28 km na die volgend ewaterpunt af te lê. Hier is daar lekker sop en noedel slaai vir die wat daardie energie wil in kry. Ek besluit om eder vir die sop te gaan. Ek is al reg om te ry, maar die ander manne is nog besig. Ek het egter my les geleer en besluit om eder te wag as om my energie verniet te vermors. Ek drink dus ‘n tweede koppie sop.

Die manne neem ‘n bietjie lank en na 6 minute besluit ek om maar stadig aan te stoot. Ons dames vriendin was toe al weg. Ek ry baie rustig en na so vyf minute is ons weer ‘n groep. Dit neem ons ‘n verdere vyf minute om die dame in te haal en weer ‘n groep van vyf te vorm. Die profiel van die 100 miler se tweede 50 myl is ‘n gelydelike styging met so ‘n paar afdraandes, maar ons klim heelwat langer as wat ons daal. Dit is dus ‘n groot “grind” maar ons handhaaf ‘n pas van so ongeveer 15-20 k.p.u. Van 128 km tot 138 km klim ons gelydelik en die groep val uit mekaar.
Ek kom tweede by die laaste waterpunt aan, maar kom na 2 minute weer eerste weg. Na ‘n hele rukkie kom die twee sterk manne van ons groep by my verby, maar nou is hulle pas net te veel vir my. Ek haal ‘n paar ander manne op die bult wat volg, in en laat hulle agter. Ons klim nou weer heelwat totdat ons 'n lang afdraande op 148 km slaan. My verbasing is groot toe ons “dame” by die laaste bult weer langs my in trek. Ek hou haar darem in sig en gaan haar verby teen die afdraande. Hierdie afdraande is 10 kilometer lank en word deesdae gevolg deur ‘n 5 kilometer klim na die einde toe. My verbasing is groot toe een van die groep wat ek na waterpunt twee agter gelaat het, by my verby kom! Ek en hy en die dame bly by mekaar tot by die einde. Hulle het egter geen respek vir ouderdom nie en gaan net voor my oor die eindstreep.

So eindig ‘n baie aangename 100 miler in die goeie tyd van 7:29!


Dinsdag 01 Mei 2018

36ONE nommer 5 - 20 April 2018

36ONE nommer 5 - 20 April 2018


Die aand na verlede jaar se 36ONE het ek vir Sue gesê sy moet my skied indien ek weer vir hierdie wedren inskryf! Tydens die prys uitdeling die Sondagoggend hoor ek dat almal wat 5 klaar maak, ‘n toekenning kry. My kop het toe begin werk en gedurende Augutus het ek voor die versoeking geswig en besluit om vir my 5de en laaste 36ONE in te skryf.

My voorbereiding het goed afgeloop en my broer het ingestem om vir ondersteuning saam te gaan. Ek het Vrydagoggend 09:30 in die pad geval en hom 10:00 opgetel. Ek wou vir ons net ‘n kampplek bespreek het, maar toe ek wakker skrik was daar nie meer plek oor nie. Ek kon darem verblyf by Karoo Soul Back Packers vir ons kry vir die Vrydag en Saterdag. Langs die pad het ons by Robertson vir ‘n koffie gestop en ek het toe vir Nico verder laat bestuur sodat ek kon rus vir die wedren wat die aand 18:00 begin. Ons het so net na 14:00 in Oudtshoorn aangekom. Registrasie was gou en Karoo Soul was heel OK. Ek het vining gestort en toe het ons ietsie gaan eet. Nico het my so 16:30 by die begin afgelaai. Sy plan was om my langs die pad in te wag en gedurende die wedren na al die kontrole punte te ry en my dan daar te kry en te help indien nodig.



Daar was ‘n “race briefing” teen so 17:00 se kant en daarna het ons maar gewag vir 18:00 om aan te breek. Ons sou in drie groepe, 5 minute uit mekaar wegspring. Eers die Solo ryers. dan die spanne en dan die aflos spanne. Die wedren begin eers offisieël so 2.5 km buite die dorp, so ons ry in een groot groep tot daar. Bondels vorm gou nadat ons onder deur die “banner” is en daar is baie stof! Ek val in ‘n groep in wat teen ‘n pas, wat vir my gemaklik is, ry.  Ons is so 10-15 ryers, meesal mans.
Die eerste 14 km is grondpad en dit neem ons 38 minute om tot by die teerpad, wat Kango Grotte toe gaan, uit te kom, Teen die tyd is dit ook al donker en ons moet ligte aanskakel. Na ‘n verdere 7 km draai ons regs op die Rus en Vrede pad wat ons deur neem na die Oudstshoorn/De Rust pad. Na nog so ‘n kilometer of twee se teer is ons weer op ‘n grondpad en begin ons eerste klim van die wedren. Vir die volgende 14 km klim ons 341 meter na waterpunt 1. Ons het 667 meter in die eerste 35 km geklim en 1:49 lank gery. 

Nou volg ‘n lekker afdraand, wat in die donker nogal moeilik is. Ons daal 478 meters oor ‘n afstand van 30 km. Om sake ‘n bietjie interessanter te maak is die pad nie reguit nie! Die meeste draai is darem nie te skerp nie en almal kom veilig en sonder enige voorval onder aan.  Waar ons in die verlede ‘n stukkie op die teerpad gery het, neem hulle ons sedert verlede jaar, met plaaspaadjies langs die teerpad en onderdeur om later weer by die grondpad wat Dysseldorp toe lei, aan te sluit.  Ons groep dun uit en vul weer gereeld aan en ons handhaaf ‘n goeie pas. n Hele paar van ons kom saam by waterpunt 2 aan. 

Waterpunt 2, wat ook kontrolepunt 1 is, is na die begin van Dysseldorp verskuif, omtrent 15 kilometers nader as in die verlede. Nico wag hier vir my en gee vir my my Ndola baaidjie, wat ek aantrek om die koue uit te hou. Hierna volg die eerste van die wedren se lang “never ending hills” waarvan daar ‘n paar is. Hierdie een is 17 km lank, ons klim 283 meter en die neem 49 minute. Halfpad teen die bult uit haal ek vir Fred van Zyl in. Fred is 71 en ry vandag sy 7 de 36ONE met ‘n beste tyd van 19:31! Ek besluit dit sal ‘n goeie idee wees indien by hom en sy maat kan "aanhaak" en ek kry dit maklik reg. Daar is ‘n ligte briesie van voor, maar ons werk lekker saam en maak goeie tyd na die volgende waterpunt.
Ek stop ‘n bietjie langer as Fred-hulle en toe ek in die pad val is hulle al weg. Na ‘n hele ruk merk ek Fred se kenmerkende agterlig in die verte op. Ek trap hard en dit neem my bykans ‘n uur, vandat ons die vorige waterpunt verlaat het, voor ek hulle weer vang! Dit is duidelik dat Fred “haastiger” as ek en die derde person is en elke nou en dan ry hy onder ons uit. Dit neem dan ook nie te lank nie voor hy finaal vir ons weg ry nie. 

Op hierdie stadium begin die wedren redelik eensaam raak. Dit is egter beter as in die verlede en ons is gereeld ‘n paar ryers wat saam ry, omder andere ‘n dames span wat regtig ‘n goeie pas handhaaf.
So 15 km voor die halfweg kontrole punt toon my Garmin dat se battery gelaai moet word. Ek was gereed daarvoor, maar het gehoop die battery sal hou tot by die halfweg punt. Ek is egter verplig om stil te hou en ‘n batterypak aan my Garmin te verbind sodat hy kan laai. Ek skakel oor na “battery save mode” wat beteken die Garmin gaan in ‘n “sleep mode”en meet nog maar wys nie die inligting nie. Wanneer daar weer genoeg krag is, verlig die skerm wanneer ek aan hom raak en dan kan ek vir 'n paar sekondes sien wat aangaan. Dit het net voor ons by die Oudtshoorn/Mosselbaai pad aansluit, gebeur. Ek knyp die batterypak aan my lig se battery en moet gedurig seker maak hy skud nie uit nie, met die gevolg dat ek nie kan wag om by die teer uit te kom nie. Die pad se toestand is hier ook nie van die beste nie en dit voel ‘n ewigheid voordat ek die T-aansluiting bereik. Sodra ek die teer bereik begin ek die pas warm maak. Ek gaan by ‘n paar manne verby wat besluit om by my aan te hak. Net na die links draai na Volmoed, kom Fred se maat, wat ek intussen agtergelaat het, by my verby. Ek prober byhou, maar sy pas is te hoog en ek laat hom gaan. Ek kom na 8:38 se ry by kontrole punt 2 aan. Dit is ‘n gemiddelde spoed van bykans 21 kpu en ‘n halfuur vinniger as verlede jaar. Nico is weer op sy pos en gee vir my nog ‘n warm baadjie en warm handskoene. Ek rus lekker onderwyl ek pasta eet en twee botteltjies gegeurde melk en ‘n koppie koffie drink. My bril word ook skoon gemaak en ek val na 22 minute weer in die pad

Net na die waterpunt durf ons die tweede la-a-a-ng bult aan. Ooor die volgende 17 km klim ons 280 meter en dit neem 1:17 om dit af te lê. Die klim is nie so styl nie, maar dit hou aan en aan en aan! Daar kom so elke nou en dan ander ryers verby en ek haal ook so een of twee in, maar dit is maar alleen trap. Na die lang bult is dit gelydelik af na die Gouritsrivier. Intussen raak die temperatuur so elke nou en dan aan 4 grade Celsius! Die padoppervlakte is hier heel goed en ek maak goeie vordering. Ek ry ‘n klein passie uit en besef dat dit in die verlede al hier lig was, dus is ek heelwat voor vorige lare se tyd. Na die Gouriitsrivier kry ons die derde groot klim. Weer nie baie styl nie, maar weereens baie lank. Daar kom weer een on twee ryers by my verby, maar ‘n paar se energie raak op en dan gaan ek weer by van hulle verby! Ek vind hierdie klim vanjaar ook heelwat makliker as verlede jaar. Ek onthou nog hoe ek toe hier uitgesukkel het, teen ‘n slake pas. Vanjaar was dit ‘n droom! Ons klim van 115 meter (Gouritsrivier) to by 354 oor ‘n afstand van 18 km in 1:18. Ek bereik die volgende waterpunt, so ‘n klein entjie voor die begin van die Rooiberg klim,  na 12:40 in die saal. 

Nadat ek redelik verfris het met ‘n 7 minute stop, val ek weer in die pad. Die 7 kilometer teen Rooiberg uit neem my ‘n uur. En ons klim 501 meter. Anderkant af daal ons 554 meter in 9 kilometer! Die padoppervlakte is baie sleg en dit is vermooiend, veral op moeë polse dus neem dit my bykans ‘n half uur. My Garmin se battery is weer laag en ek hou stil om die battery pak te verbind sodat dit weer kan laai. Van hier is dit redelik gelyk pad tot by kontrole punt drie waar ek weer lekker kan rus en ook skoon klere kan aantrek.
Ek kom na 15:32 daar aan.  Hier rus ek lekker en gee myself tyd om behoorlik vir die laaste skof van 90 km te herstel. Hulle gee altyd volstruis sossaties, maar ek kan op hierdie stadium nie eintlik sulke kos in neem nie en gaan eder vir twee pannekoeke. Nico het ook vir my skoon klere gebring en ek vervang alles behalwe my fietsry broek.
Ek gaan my Garmin na en sien dat hy 100% gelaai is. My selfoon is egter op 10% en my Polar horlosie wys dat hy minder as ‘n uur oor het. Ek verbind my selfoon aan my Power Monkey om hom te laai en die horlosie aan die battery pak. Na ‘n rus van 29 minute val ek weer in die pad. Totale tyd tot hier is 15:41. Die laast 90 km neem ongeveer 6 uur, so ek hoort in 21:40 klaar te maak.

Die tweede halfte van hierdie wedren is beslis moeiliker as die eerste helfte met moeiliker klimme en dit dan ook na al die ure in die saal. Van kontrole punt 3 tot die einde is darem ‘n mooi natuurskoon wat die moeilikheidsgraad so ‘n bietjie aangenamer maak. Ons is ook gelukkig met die weer en dit is nie te warm nie. Ek geniet die rit langs die Calitsdorp dam verby en deur die Nelsrivier vallei. Groot gedeeltes is in die skaduwee. Net voor die tweede laaste waterpunt is daar die eerste van die drie groot klimme op hiedie stuk, die Kruisrivierpoortpas. Dit word gevolg deur ‘n baie lekker afdraand en ek bereik die waterpunt na 17:48 in die saal. Daar is nou nog ongeveer 48 km oor, maar ek moet eers oor nog ‘n paar lelike bulte kom, onder andere Huis se Hoogte pas,  voordat ek die laaste skof met durf kan aanpak. Dit neem my 50 minute om die twee bulte baas te raak. ‘n Afstand van net meer as 7 km! 

Op 321 km, met nog 40 oor, draai ons regs. Van hieraf ry ons eers teen die kant van die rant en daal dan af na die Lategansvlei vallei. Die pad is redelik op en af, maar ek handhaaf ‘n goeie pas. Dit is op die stuk wat ek verlede jaar die twee jong manne opgetel het en waar ons toe so ‘n lekker pas tot op die einde gehandhaaf het. Ek is vandag op my eie, maar ek kry dit reg om ‘n warm pas te handhaaf.
Ek haal ‘n paar ryers in en bereik die laaste waterpunt na 19:30 in die saal met nog so 18 km oor. Net nadat ek weer aan die gang kom, kom twee manne by my verby. Ek versnel en hak by hulle aan. Ons handhaaf ‘n besonder goeie pas en een van hulle is ‘n jongerige ou wat nie skroom om voor te trap nie. Ek kry nie eers ‘n kans om my beurt waar te neem nie! Net nadat ons die dorp binne ry, verslap die pas so ‘n bietjie. Die ouer ryer vra of ek nou gaan kyk of ek hulle kan wegry aangesien ek die laaste paar kilometer in hulle glystroom gerus het. Ek bevestig dat dit nie my plan is nie en ook nie my ge-aardheid is nie! Ons ry die laaste paar kilometer lekker saam en kom saam by die eindpunt aan en maak in 20:12 klaar. My vinnigste tyd nog en ek voel heel goed vir iemand wat sopas 361 km in een skof afgelê het.

Totale afstand 363.5 km. Totale tyd 20:19:35 met ‘n offisiële tyd van 20:12:15 vir die 361 km. Ek eindig 93 ste uit 303 wat klaar maak.




Sondagoggend woon ons eers die prys uitdeling by voordat ons die pad huistoe aandurf. Ek word beloop met 'n spesiale medalje en Buff as erkenning vir die 5 wedrenne wat ek voltooi het. Verder verras die borge deur aan te kondig dat almal oor 70 die volgende wedren gratis kan deel neem!

Sondag 18 Maart 2018

Eroica SA 2018

I entered again for Eroica SA, which was scheduled to be held in Montagu again on 17 March. The principal behind Eroica is to organise race on the basis of the original Tour 'd France with not backup and on gravel roads. I entered for the long ride, which included Ou Berg Pass and about 95 km of gravel. The first 3 and the last 50 km would be tar.

It us a very low key event and although we were due to start at 07:30, we only got going at 07:46. We were probably about 30 riders who started the long ride and were led out of town by a blue prior 1960 left-hand drive De Soto!

I pumped my tyres to 5 bars in the hope of eliminating last year's two punctures. The gravel roads are generally in a good condition but it is all about selecting a good line and avoiding rocks and small sharp stones. The first 22 km to the beginning of Ou Berg Pass is undulating with a number of low water bridges to cross. The field spread out quite quickly and I am riding on my own. Up the pass I pass a couple of riders and two stationery riders who were sorting out a problem on one if the bikes.

It takes me 25 minutes to climb the pass of 5 km. After another 5 km we turn left towards Touwsriver. A further 5 km down the road is the first water table. Here we have a choice from modern day energy replacement products or "roosterkoek and pine-apple beer". I decided to go for the traditional stuff. Photo's are taken and a very relaxed atmosphere prevails. There were some riders there when I arrived and some more arrive while I am eating, including Sipo. It takes me 16 to get going again and 5 of us leave together.

The 5 of us quickly split into two faster guys followed by two mire and then me. The two front guys disappear into the distance, one guy stop with a cracked steering stem and I pass the other one after a while. The condition of the gravel road really is excellent with very few stones and the added benefit of a wind in our backs. At one point I was cruising along at 40 k.p.h. on a level road. Generally I managed to maintain about 30-35 k.p.h.

The riding is very enjoyable and the weather is perfect. It was quite cool before the pass getting as low as 13 degree centigrade, but now it is in the low twenties. We cycle past Leeuenboschfontein, where we spent a long weekend in December 2012 and 2013 with the family mountain biking and just generally relaxing.

At 85 km we link up with the R318 and from here to Montagu it is all tar. After a short climb we enjoy the pleasure if cruising down Rooihoogte. The next water table is at 96 km. Here we are treaded to "vetkoek" and mince together with some nuts, dried fruit, and dates. There even is a cold beer for those who would like one. I settled for coffee. Just before I left, Sipo arrived. The two "fast guys" from the previous water table is still here.

One leaves just before me. My stop took 27 minutes.

Shortly after leaving, the other "fast guy" passes me. The road is fairly level until we reach Burgers Pass, which once again is fast and furious. The last 25 km is easy pedaling with some minor undulations. After a while I notice the second rider in the distance. That gave me an incentive to pedal harder! As we reached the outskirts of Montagu, I had in my sights and realised that I can catch him. That happened in the main street. We cycled together and reached the finish but nit before we twice missed a turn off. On clocking in it transpired that we were the second and third in on the long ride.

What a wonderful day! Total time 6:41; distance 137 km.



A while after I finished Sipo arrived. I asked him to take a photo of me on front of the Erioca SA sign. We started chatting and when he heard I am going back Cape Town, he asked fir a lift. So Sipo and me ended up riding back to Cape Town and really had s good chat.




Cape Town Cycle Tour/Argus

Sondag 12 March 2018 breek aan met perfekte weer "take two" vir die 40ste Argus! Ek het besluit om net my fietsba die wegspring te ry en val 05:30 in die pad. By Doplpin Beach sluit ek by twee Noorweêrs aan en in Paadeneiland tel ons 'n groot groep op wat almal dieselfde idee het. My wedspring tyd us 07:17 en ek is 06:40 in my wegspring blok.

Ek is redelik naby aan die voorpunt met die wegspring en kom dus saam met die voorstes weg. My mikpunt is 3:15-3:30, my dae van sub 3:00 ry is lankal verby. Die veld spring redelik uit teen Oostelike Boulevard ek ry 'n gemaklike pas. Van hier tot by die bopunt van Edindurgrylaan gaan dit net oor die handhaaf van 'n goeie pas. Teen Eynbergheuwel af is dit belangrik om in 'n goeie groep te kom vir die "drag" tot by Weslake Gholfbaan. Daarna is dit weer net vastbyt tot by Smitswinjrlbaai. Ek gaan op 1:06 verby Jubilee Square in Simonstad, wat vinneger as vorige jare is.

Die klim teen Smitswinjelbaai se bult verloop goed en aan die bopunt hak ek by 'n tandem aan en laat waai. Teen die eerste bult los en hulle en druk voort. Die pas us altyd redelik hoog verby Scarborough. Daarna is dit weer 'n geval van goeie pas handhaaf en byhou by vinneger manne.

Ons spry weer uit teen Osceanview se bult, gevolg deur groeps ry tot aan die voet van Chspman's Peak. Dit is hierdie stuk waar ek die enigste "oomblik" van vanjaar se wedren sien tot 'n ryer so tien meter voor my skielik links en dan regs swek. Gelukkig is daar geen nagevolge en almal ry rustig voort.

Ek tel weer 'n tandem op en waar ek gewoonlik vir hulle wegry teen die bult op, handhaaf ons dieselfde pas teen Chappies uit. Ons is saam bo-oor en anderkant af deur ba Suikerbossie. Iewers langs die pad verloor ek hulle en ry op my eie Suikerbossie uit. Ek handhaaf steeds 'n goeie pas maar ons word 'n klein bietjie opgehou deur 'n Noord Wester wat sedert Scarborough van vooraf druk, gelukkig nie te ernstig nie.

Daar kom 'n vinnige manne by my verby en ek hak weer by hulle aan. Elke nou en dan moet ek so 'n ekstra poging insit om by te hou en is darem suksesvol. Ons ry almal saam en ry dat dit klap deur Seepunt en tot by die einde.

Tyd 3:25. Ek sou graag 'n beter tyd wou ry maar ek weet ek het my beste gegee en is tevrede met die tyd.

Nadat ek ontspan het en ietsie te ete en drinke in die Ikey (UCT) Alumni tent gehad het, vat ek die pad terug Blouberg toe


Sondag 11 Februarie 2018

Tankwa Trek Dag 3

Ek het beter as die vorige nag geslaap maar is net na 04:30 wakker. Gaan maar deur roetine en is 06:20 by die wegspring. Ons is weer in groepe opgedeel, maar vandag spring almal gelyk weg aangesien die eerste 32 km op distrikpad is en die groepe goed uitgesorteer behoort wees wanneer ons by waterpunt 1 kom.

Rk het die eerste dag vir Coen de Bruin, wat in 2014 die eerste 600 km van die Freedom Challenge saam met my gery het, raak geloop. Die Tankwa Trek is sy eerdte wedren na 'n rugoperasie!

Die padoppervlak is goed en die pas is warm. Daar is 'n paar skerp kort bultjies wat help om die groepe goed uit te spry. Ek ry lekker en gee self 'n paar keer die pas aan. Ons bereik waterpunt 1 na 1:14 teen 'n gemiddelde spoed van 26.1 kpu. Ek vertoef so 3 minute.

Wat volg is van die beste enkelspoorpaadjies in Suid Afrika! Dit bergfiets ry se hemel op aarde. Die paadjies, wat spesiaal deur die eienaar van Houdenbeck gemaak is, kronkel deur die veld en tussen die wonderlikste rotsformasie van hierdie area, wat baie ooreenstem met die Sederberge. Die pad oppervlak is oor die algemeen lekker glad en ek geniet myself gate uit! Ons ry verby 'n paar damme wat nie 'n drippel water in het nie!
Die tweede gedeelte van die skof tussen waterpunt 1 en 2 is ook enkelspoorpaadjies maar meer bestaan paaie wat vir ons aan gepas is en gedeeltes van ou en minder gebruikte jeeptracks, maar nog altyd baie lekker en uitdagend. Dit neem my 1:24 om die 23 km tussen waterpunt 1 en 2 af te lê.

Net nadat ek weer begin ry het, kom Coen de Bruin by my verby teen so 'n spoed dat ek nie eers by hom kan "aanhak" nie, maar kan hom darem in die oog hou. Twee manne kom by my verby en ek hak by hulle aan. Na so 'n kwartier se ry vang ons vir Coen! Ook nie lank nie of drie ouens, wat almal dieselfde tops het, sluit by ons aan. Hulle drie en ek en Coen begin saam ry en laat die ander manne agter. Ons handhaaf 'n goeie pas met die drie manskap wat die pas aangee en ek eb Coen wat die agterhoede dek. Ons gaan ook by 'n hele aantal manne verby. Ons ry so saam tot by waterpunt 3. Dit het ons 47 minute geneem om die 16 km af te lê. 

Ons is almal omtrent gelyktydig reg om weer te ry, maar ek kom voor die res weg. Ek ry aanvanklik redelik rustig met die doel dat ons weer 'n groep kan vorm. Ek ry onder andere by Andrew Keevy, met wie ek Vrydag so lekker oor musiek gesles het, verby. Na 'n stylerige bult draai ons weer af op 'n enkelspoorpaadjie. Ek sit net voor die afdraai 'n ekstra poging om voor 'n stadiger ryer op die paadjie te kom. Ek handhaaf 'n lekker maar die ander manne kom nie by nie. Ek besluit om aan te druk. Hulle dal my seker gou inhaal. Ons bly op enkelspoorpaadjies en ek kry dit reg om by 'n paar stadiger manne verby te kom. Dit gaan so aan tot ongeveer so 7 km van die einde af en nog steeds sien ek nie my "spanmaats" nie. Ek weet die einde is redelik tegnies en ek wil nie agter 'n ryers, wat nie tegniese dele goed kan ry nie, vasgevang word nie, met die gevolg dat ek ander ryers verbygaan waar due geleentheid hom voordoen. 

So kom ons by die laaste gedeelte, wat diedelffe is as die eerste dag se einde, aan. Teen die tyd is ek aan die voorpunt en kan ek my eie pas handhaaf. Dit bly so to op die einde en ek voltooi die 84 km in 4:24. My "maats" kom ongeveer drie minute na my by die einde aan.

So eindig nog 'n besonder aangename Trakwa Trek. Ek sal beslis daaraan moet werk om te kyk of ek nie weer 'n borg kan kry nie.

Tankwa Trek Dag 2

Ek was weer vroeg op en moes weer my fiets se agterwiel pomp. Gelukkig het ek afgeskuif na groep C waar beter sal inpas. As gevolg van opeenhopings probleme by Du Touts Drop, wat binne 10 km bereik sou word, is die gapings tussen die groepe vandag 7 minute. 

Vandag ry ek redelik in die middel van die groep. Ons handhaaf 'n goeie pas en hoe nader ons aan Du Toits Drop kom hoe meer begin sekere mense "jokkie" vir 'n goeie posisie. Dit egter nie veel nie want daar is wel 'n opeenhoping reg aan die begin, gelukkig nie te ernstig nie. Redelik naby aan die begin is ek in 'n baie interessante voorval betrokke. Die ou voor my sukkel 'n bietjie en ek ry stadiger om meer spasie tussen ons te skep sodat ek my spoed beter kan aanpas. Die ou agter my kom egter te vinnig aan en stamp my met die gevolg dat ek vooroor begin val. Hy is egter reeds van sy fiets af en vang net voordat ek heeltemal vooroor val en sit my netjies langs my fiets neer! Van toe af noem ek hom "catcher"! Du Toits Drop us regtig 'n hoogtepunt. Dit us redelik tegnies dn die paadjie is redelik uit gery met die gevolg dat rk hard moet konsentreer en versigtig moet wees om seker te maak ek verloor nie beheer oor my fiets nie.

Die roete van die onderpunt van Du Toits Drop deur waterpunt 1 en 2 tot aan die voet van die ou wapad is lieflike enkelspoor paadjies deur die veld met heelwat kleinerige klimme en afdraandes. Baie lekker om te ry teen 'n gemiddelde spoed van ongeveer 16 kpu.

Met die aanvang van die ou wapad begin ons ernstige klimme van die dag. Vir die volgende 2:15 gaan die pad bykans heeltyds op. Na een uur is ons by waterpunt 3 aan die voet van Marino Monster. My gemiddelde spoed was 11 kpu. Nou vir die Monster. Verlede jaar was ek verplig om 'n entjie te stoot. Vanjaar is ek vasberade on tot bo te ry. Die Monster is ongeveer 8 km lank vanaf waterpunt 3 tot bo by waterpunt 4. Die gemiddelde gradiënt is 8.7% met 'n paar sukke van meer as 20%. Dit is 'n "grind" en met 500 meter na die waterpunt kom die angel in die stert met 'n paar haarnaalde en kwaai teer stukkie wat kwaai klim. Van bo is daar 'n asemrowende uitsig oor die Ceres vallei.


Na 6 minute durf ek die oad af aan. Aanvanklik is die pad, wat baie styl is, met sementblokke uitgepak. Na 'n rukkie word ons egter afgely op 'n baie rowwe enkelspoor paadjie teen die berg af. My spoed wissel so tussen 5 en 18 kpu. Ons is drie wat redelik versigtig is, maar elke nou en dan kom daar 'n paar wilde manne by ons verby. Niemand val gelukkig nie, so die ouens kan ry!
Wanneer ons by 'n distrikspad aansluit gaan dit baie beter. Ek is egter deur twee baie versigtige manne net voor die einde opgehou met die gevolg dat ek die tres van die pad alleen moet ry. Ons word weer afgely na enkelspoor paardjies deur die veld en ek geniet myself gate uit. Na 6:11 en 87 km is die wedren verby. Dit was voorwaar 'n besondere dag op die fiets.